2 χρόνια μητέρα σημαίνει....πολλά!Ούτε και εγώ η ίδια δεν το πιστεύω ότι πέρασαν ήδη δύο χρόνια απο εκείνη την μέρα που γνώρισα την μητρότητα.2 χρόνια μανούλα δυο παιδιών!Του μεγάλου μου και του μικρού μου γιου,αυτό κι αν δεν το πιστεύω!Τι σημαίνουν για μένα αυτα τα 2 χρόνια του πιο σπουδαίου ρόλου της ζωής μου,όμως;
2 χρόνια μητέρα,2 χρόνια παρέα με την μητρότητα,2 χρόνια μαμά σημαίνει....
-ερωτευμένη ξανά.
Με εναν διαφορετικό,αλλιώτικο έρωτα,αυτό μεταξύ μάνας-παιδιού,αυτό μεταξύ μάνας-γιου επι 2!Διαφορετικός πολύ αυτός ο έρωτας,έχει την δική του τρέλα,την δική του μαγεία,ο θαυμασμός και η περηφάνια για τα πρόσωπα των παιδιών σου θα είναι εφόρου ζωής.Γιατι αυτοί οι έρωτες είναι οι παντοτινοί,που τίποτα δεν μπορεί να τους χωρίσει.Ναι λοιπόν ερωτευμένη με τους γιους μου.Το δηλώνω με χαρά και περηφάνια.
-μια καρδιά γεμάτη αγάπη,μια αγκαλιά για παιδικά χεράκια.
Μέχρι τώρα,έχεις γνωρίσει πως είναι να αγαπάς βαθιά τον άνθρωπο/σύντροφο της ζωής σου και να μην μοιράζεσαι αυτή σου την αγάπη με κανέναν και για κανέναν άλλον,σωστά;Όταν όμως γίνεσαι μανούλα και μάλιστα για 2 φορές,τότε ανακαλύπτεις πόση αγάπη έχεις μέσα σου κρυμμένη και πως αυτή μπορεί να πολλαπλασιαστεί για 2 νέους ανθρώπους στη ζωή σου,για τα παιδιά σου.Που ξαφνικά αγαπάς τόσο ίδια πολύ.Γιατι η αγκαλιά μιας μανούλας χωράει αμέτρητα παιδικά χεράκια!Όσα και να σου στείλει ο Θεός,η καρδιά σου έχει μια ξεχωριστή αλλα ισάξια θέση για το καθένα.
Και όχι μην νομίζεις οτι αυτό εννοείται.Όταν έμεινα έγκυος στον δεύτερο μου γιο ο μεγάλος μου ήταν μόλις 9 μηνών,οι μήνες περνούσαν έχοντας στην αγκαλιά μου ενα μωρό ακόμη,φυσικά και πέρασε απο το μυαλό μου αν θα έχω τα ίδια συναισθήματα για το δεύτερο παιδάκι μου όπως με το πρώτο,άθελα μου αλλα το σκέφτηκα απο την αγωνία μου.Τελικά ξέρεις τι κατάλαβα;Είναι ακριβώς το ίδιο σαν την πρώτη φορά,όσες φορές και να το ζήσεις.Η ίδια όμορφη αγωνία,το ίδιο άγχος,οι ίδιες επιθυμίες,τα ίδια χαζο-χαμόγελα όταν αντικρίζεις το παιδί σου η όταν το ακούς,ο ίδιος ενθουσιασμός,η ίδια τεράστια ΑΓΑΠΗ!Τα αγαπάς ακριβώς το ίδιο.Το ίδιο πολύ.Τόσο πολύ.
-ξενύχτι.πολύ ξενύχτι.
αυτή η αγάπη μεταξύ μάνας-παιδιού όμως κρύβει σίγουρα και τις δυσκολίες της.Αυτή είναι η πραγματικότητα.Το να γίνεσαι γονιός δεν είναι εύκολη υπόθεση.Απο τα πιο δύσκολα που θα έχεις να αντιμετωπίσεις είναι και το κομμάτι του ύπνου.Η αϋπνία,τα ξενύχτια που αργά η γρήγορα,για πολύ η λίγο θα αντιμετωπίσεις.Όπως εγώ.Στον πρώτο μου γιο όσο ήταν μωρό δεν έζησα ξενύχτι.Αφού και η ίδια απορούσα.Το μωρό κοιμόταν μια χαρά το βραδάκι.Ευκολάκι σκέφτηκες και εσύ ε;Για ρώτα με τώρα που μεγάλωσε όμως,γιατι όσο ύπνο έριξε μωρό,τόσο ξενύχτι μας μοιράζει τώρα σαν δίχρονο παιδάκι και συγκεκριμένα τους τελευταίους μήνες.Δεν κοιμάται που δεν κοιμάται που λες ο μεγάλος,δεν κοιμάται και ο μικρός για στήριξη στον αγώνα,στην προσπάθεια εξόντωσης της μανούλας(το έχουν κανονίσει σου λέω,στην δική τους γλώσσα)Δεν κοιμάται λοιπόν ο ένας ξυπνάει και ο άλλος.Τώρα λοιπόν μαζεμένα τα ξενύχτια,μαζεμένες οι ελλειπτικές ώρες ύπνου.Και όχι τίποτα άλλο,δεν είμαι και φαν του καφέ!
-η εκμάθηση συνεχώς νέων πραγμάτων.
Πραγματικά απο την ώρα που έγινα μαμά,πόσα νέα πράγματα έχω μάθει και μαθαίνω συνεχώς;Πόσες καινούργιες πληροφορίες και γνώσεις;Αυτό που λένε όσο ζεις μαθαίνεις,ε αυτό.Γιατι το να είσαι μαμά και το να θέλεις να είσαι όσο πιο σωστή μαμά γίνεται,αυτό σημαίνει συνεχώς προσπάθεια,συνεχώς δουλειά.Με τον εαυτό σου,και με τους γύρω σου.Με την σχέση σου με τα παιδιά σου.Είναι σημαντικό να ενημερώνεσαι συνεχώς για οτι αφορά το καλό των παιδιών σου.Η εξέλιξη είναι κάτι που σε κάνει λίγο καλύτερο άνθρωπο.Για αυτό να διαβάζεις όσα περισσότερα μπορείς,να ρωτάς,να συζητάς,να έχεις μάτια και αυτιά ανοικτά.
-ελαφρύς ύπνος.
Ναι αυτός που κοιμάσαι με τα μάτια ανοιχτά.Κάποτε μπορεί να κοιμόμουν και αν έπεφτε βόμβα δίπλα μου να μην ξύπναγα.Τώρα με ενα βηχαλάκι των παιδιών και πετάγομαι πάνω.Απο το πρώτο βράδυ με τον μεγάλο μου γιο στο σπίτι.Το θυμάμαι.Το άγχος μου.Το κρεβάτι δίπλα απο την κούνια και εγώ ξαπλωμένη στο πλάι να τον κοιτάω και με ενα άπλωμα του χεριού μου να τον αγγίζω.Δεν σου κρύβω εκείνο το πρώτο βράδυ πριν 2 χρόνια δεν καλο-κοιμήθηκα.Ξέρεις γιατι;Απο την χαρά και τον ενθουσιασμό που είχα στο σπίτι,δίπλα μου αυτόν τον άγγελο,που μου φαινόταν σαν ψέμα.Έπαιξε και η αγωνία βέβαια τον ρόλο της.Πως εγώ ενας άνθρωπος που όσο δύσκολα και αν κοιμόμουν,όταν κοιμόμουν αυτό θα ήταν βαθιά,πως θα ξύπναγα αν χρειαζόταν,αν το μωρό με ζητούσε;Αχ,αυτά τα πρώτα άγχη.Φυσικά και ξύπνησα,με το πρώτο κλάμα του ήμουν όρθια δίπλα του.Πως;Κάπως μαγικά.Έτσι γίνεται.Μαγικά.Όπως και τόσα άλλα στο ταξίδι της μητρότητας.
-για λίγο και πάλι παιδί.
Ναι όλοι δίπλα στα παιδιά,έστω και για λίγο ξανά και εμείς οι μεγάλοι γινόμαστε παιδιά.Και αυτό το συναίσθημα είναι τόσο όμορφο.Η επιστροφή σου για λίγο στα παιδικά σου χρόνια,μέσα απο τα μάτια του παιδιού σου.Τώρα στην θέση εκείνου του παιδιού που κάθεται εκεί στη γωνίτσα και παίζει με τα παιχνίδια του,είναι το παιδί σου.Για μένα,ο γιος μου.Μα σαν χθες μου φαίνονται εκείνες οι μέρες που χανόμουν ώρες ατέλειωτες μέσα στα παιχνίδια μου.Και τώρα βλέπω αυτό να το κάνει δίπλα μου ενα(σύντομα και ο δεύτερος)άλλο παιδάκι.Όχι οποιαδήποτε άλλο παιδάκι.Αλλα αυτο το παιδάκι που κοιτώντας το,μου θυμίζει και εμφανισιακά τον εαυτό μου,πριν κάποια χρόνια,αφού είναι το παιδί μου!Και πόσο ατέλειωτο παιχνίδι μαζί με τα παιδιά σου,με τα παιχνίδια τους,με κοινές δραστηριότητες,με τις βόλτες σας,πόσος χορός με τις μουσικές του επιλογές,πόσο θέατρο με τα θεατριλίκια σου για να τον κάνεις να γελάσει.Στιγμές χαραγμένες και αποτυπωμένες στο κουτί των αναμνήσεων.
-συνεχώς εγρήγορση.
Η αλλιώς μαμά στην τσίτα,μαμά εν δράση.Αν έχεις ενα δίχρονο παιδί,σίγουρα καταλαβαίνεις τώρα τι εννοώ.Αυτό που κάθεσαι για λίγο στον καναπέ να ξεκουράσεις τα πόδια σου και νιώθεις σαν να κάθεσαι σε αναμμένα κάρβουνα,αφού ανα πάσα στιγμή μπορεί να χρειαστεί να πεταχτείς,να τρέξεις να προλάβεις το μικρό σου θηριάκι που έχει βάλει στόχο ζωής το γκρέμισμα του σπιτιού!
-είσοδος στην κουζίνα.
Στο έχω ξανά πει.Ο λόγος που μπήκα στην κουζίνα(πέρα απο ελάχιστες φορές στο παρελθόν)για να μαγειρέψω η καλύτερα να πειραματιστώ και να δημιουργήσω είναι τα παιδιά μου και η προσπάθεια για την σωστή υγιεινή διατροφή τους.Τι γλυκά έχω φτιάξει αντικαθιστώντας την βλαβερή ζάχαρη με το μελάκι,πόσα νέα προϊόντα γνώρισα με το ψάξιμο μου διατροφικά,πόσα νέα πράγματα έμαθα γύρω απο την διατροφή και τα προϊόντα που καταναλώνουμε.Με πόση όρεξη όμως μπήκα στην κουζίνα για να φτιάξω κάτι για το παιδί μου.Ποιος εγώ.Που ούτε αυγό δεν είχα τηγανίσει πριν.
-υπευθυνότητα και αυτό το αίσθημα φροντίδας για κάποιον άλλον.
Και τον εαυτό μου φροντίζω,και τον άνθρωπο μου φροντίζω,όμως αυτό το αίσθημα της υπευθυνότητας και της μεγάλης φροντίδας που έχεις για αυτά τα μικρά ανθρωπάκια που σε έχουν απόλυτη ανάγκη και σε χρειάζονται δίπλα τους,είναι απίστευτο!Όπου και να πας και μια ώρα να χρειαστεί να λείψεις απο κοντά τους,το μυαλό σου είναι εκεί,το άγχος σου είναι εκεί,ενώ ακούς τον εαυτό σου να μιλά μόνο για αυτά!Όταν γίνεσαι γονιός φυσικά και είναι επιλογή σου,φυσικά και δεν σταματάνε πολλές δικές σου ανάγκες και δικαιώματα,όμως πλέον προστίθενται πολλές υποχρεώσεις.Και εγώ αυτό το κατάλαβα απο την πρώτη μέρα που είχα στο σπίτι τον πρώτο μου γιο,ότι πλέον ζω και ανασαίνω και για αυτά τα ανθρωπάκια μου!
-καλύτερος άνθρωπος.
Σίγουρα όταν γίνεσαι γονιός γνωρίζεις πολλές νέες πτυχές του εαυτού σου.Γνωρίζεις κρυμμένες δυνάμεις σου αλλα χτίζεις και νεες σου αδυναμίες.Γνωρίζεις καλύτερα τον κόσμο γύρω σου.Αρχίζεις να βλέπεις με άλλη ματιά πολλά που ζεις και βλέπεις να συμβαίνουν γύρω σου.Ένα κομμάτι του εαυτού σου όσο νέος και αν είσαι ηλικιακά η όπως και αν είναι ο χαρακτήρας σου,νιώθεις να ωριμάζει!Και αυτό δεν είναι κακό.Γιατι θα σε βοηθήσει σε πολλά πράγματα!Πάνω απο όλα όμως,αρχίζεις να βλέπεις την ζωή με άλλο μάτι.Μέσα απο τα μάτια των παιδιών.Καταλαβαίνεις λοιπόν τι σημαίνει αυτό;Πως βλέπουν τα παιδικά ματάκια;Τα βλέπουν όλα με μια ιδιαίτερη ομορφιά,με μια αθωότητα,με μια καλοσύνη,με μια ανθρωπιά,βάζοντας πρώτα την ψυχή και την καρδιά και έτσι προχωράς.
-ζωή ξανά.
Όταν ζεις δίπλα σε παιδιά πόσο μάλλον μεγαλώνοντας τα δικά σου παιδιά,ρουφάς λίγη απο την ενέργεια τους,λίγο απο την διάθεση τους που κάθε μέρα είναι τόσο ανεβασμένη,κλέβεις λίγο απο την ευτυχία τους όσο σου επιτρέπεται,απο την χαρά τους όταν παίζουν,απο αυτή την ξεγνοιασιά τους.Και αυτή η ξεγνοιασιά τους είναι που σε ταξιδεύει και σένα και νιώθεις πιο ζωντανός απο ποτέ!Μέσα στη ζωή!
Μπορώ να πω κι άλλα πολλά.Και να μην τελειώσει ποτέ αυτό το άρθρο.Είναι τόσα πολλά στο μυαλό μου τι να πρωτο-γράψω!Το κυριότερο που αισθάνομαι απο την στιγμή που έγινα μητέρα είναι ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ!Ευγνωμοσύνη που αξιώθηκα να γίνω μανούλα,να φέρω στον κόσμο δυο υγιείς παιδιά που δώσανε άλλο νόημα και άλλη δυναμική στην δική μου ζωή και καθημερινότητα!Αυτά τα παιδιά,με έχουν γεμίσει τόσα συναισθήματα,μου έχουν χαρίσει τόσο όμορφες γεμάτες στιγμές,μα κυρίως μου έχουν χαρίσει ΤΟΣΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ!Είναι ο λόγος για να χαμογελώ!Αυτές οι δυο υπάρξεις!Αυτά τα δυο αγόρια μου!Ο Έρως και ο Βαλεντίνος μου,που μεγαλώνουμε παρέα.Θα είμαι πάντα δίπλα τους όσο πιο σωστή μανούλα μπορώ για εκείνους,όμως ποτέ δεν θα ζητήσω να ακούσω κάποιο ευχαριστώ απο το στόμα τους.Δεν έχουν λόγο να με ευχαριστήσουν.Ελπίζω όμως να έχουν πολλούς λόγους να με αγαπήσουν.Βαθιά.Να με αγαπούν.Αυτό θα ήθελα να το πετύχω.Να νιώσουν εκείνα λίγο απο την δική μου αγάπη.Εγώ και τα αγαπάω και τα ευχαριστώ όμως.Τα ευχαριστώ για όλα όσα μου χαρίζουν,για αυτά τους τα χαμόγελα που με γεμίζουν ζωή!Δεν θα κρύψω ποτέ την αδυναμία που τους έχω,γιατι η αλήθεια δεν είναι για να κρύβεται.Όσα περισσότερα μπορώ,θα τους τα δώσω.Όση περισσότερη αγάπη μπορώ να τους γεμίσω,θα τους γεμίσω.Και έτσι θα ξέρω ότι κάτι έχω κάνει καλά.
Όπως αγάπησα εγώ σαν παιδί τους γονείς μου.Όπως αγαπάω τους γονείς μου ακόμα και τώρα που είμαι και η ίδια γονιός.Ποτέ μου δεν σταμάτησε μέσα μου αυτή η ανησυχία,αυτο το ενδιαφέρον για τους γονείς μου,για το άκουσμα της φωνής τους στο τηλέφωνο η δική μου επιβεβαίωση ότι είναι καλά.Να,σαν αυτή την αδυναμία εννοούσα όταν έγραφα πιο πάνω.Σαν αυτή την μεγάλη μου αδυναμία που είναι οι γονείς μου.Ο μπαμπάς και η μαμά μου.Ο λόγος της ύπαρξης μου.Αυτοί οι δυο άνθρωποι που στέκονται δίπλα σου σαν βράχοι απο όταν θυμάμαι τον εαυτό μου μέχρι και τώρα που είμαι μαμά δυο παιδιών!Εγώ σαν παιδί νιώθω πως θέλω να τους ευχαριστήσω για όσα μου έχουν προσφέρει και για τον τρόπο που με μεγάλωσαν.Για αυτά που με δίδαξαν.Για την αγάπη που μου χάρισαν.
Μάλλον για αυτό έχω και εγώ τόση αγάπη να δώσω στα δικά μου παιδιά.
Οι γονείς μου όμως δεν είναι μόνο γονείς μου.Είναι και παππούς και γιαγιά αντίστοιχα για τα δικά μου παιδιά.Αν σαν γονείς μου τους θαύμασα,τους αγάπησα και τους ευχαριστώ τόσο,κοιτώντας τον πατέρα μου σαν παππού των παιδιών μου και την μητέρα μου σαν γιαγιά τους,τους έχω αγαπήσει και τους έχω θαυμάσει διπλά.Η παροιμία που λέει''του παιδιού μου το παιδί,δυο φορές παιδί μου''τους χαρακτηρίζει πλήρως.Θαυμάζω και χάνομαι όταν τους κοιτάω να περνάνε χρόνο μαζί τους.Για αυτό άλλωστε και τα παιδιά μου,τα εγγόνια τους απο τώρα έχουν δείξει το πόσο τους αγαπάνε!Κάτι ξέρουν,κάτι νιώθουν.Και τα παιδιά δεν κάνουν λάθος.
''Κλέινοντας αυτό το άρθρο,θέλω να πω ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλες τις μανούλες που παλεύουν καθημερινά για τα παιδιά τους.Ένα ξεχωριστό ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στη δική μου ΑΞΙΑ μαμά,που είναι πάντα στο πλευρό μου όσες φορές κι αν διαφωνούμε,όσες φορές και αν τσακωνόμαστε,όσες φορές και αν την στεναχωρώ.Ξέρει ότι για μένα δεν είναι μόνο μαμά,αλλα πολλά περισσότερα όπως η κολλητή μου ας πούμε,που στα δύσκολα είναι πάντα εκεί.Την ευχαριστώ για όλα.Κυρίως για την αφοσίωση της όμως στην μητρότητα.
Μαμά,είσαι ο άγγελος μου.Σε ευχαριστώ για όλα.Σου ζητάω συγνώμη για τις φορές που σε στεναχωρώ,να θυμάσαι ΣΕ ΑΓΑΠΩ!ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!''
2 χρόνια μητέρα,2 χρόνια παρέα με την μητρότητα,2 χρόνια μαμά σημαίνει....
-ερωτευμένη ξανά.
Με εναν διαφορετικό,αλλιώτικο έρωτα,αυτό μεταξύ μάνας-παιδιού,αυτό μεταξύ μάνας-γιου επι 2!Διαφορετικός πολύ αυτός ο έρωτας,έχει την δική του τρέλα,την δική του μαγεία,ο θαυμασμός και η περηφάνια για τα πρόσωπα των παιδιών σου θα είναι εφόρου ζωής.Γιατι αυτοί οι έρωτες είναι οι παντοτινοί,που τίποτα δεν μπορεί να τους χωρίσει.Ναι λοιπόν ερωτευμένη με τους γιους μου.Το δηλώνω με χαρά και περηφάνια.
-μια καρδιά γεμάτη αγάπη,μια αγκαλιά για παιδικά χεράκια.
Μέχρι τώρα,έχεις γνωρίσει πως είναι να αγαπάς βαθιά τον άνθρωπο/σύντροφο της ζωής σου και να μην μοιράζεσαι αυτή σου την αγάπη με κανέναν και για κανέναν άλλον,σωστά;Όταν όμως γίνεσαι μανούλα και μάλιστα για 2 φορές,τότε ανακαλύπτεις πόση αγάπη έχεις μέσα σου κρυμμένη και πως αυτή μπορεί να πολλαπλασιαστεί για 2 νέους ανθρώπους στη ζωή σου,για τα παιδιά σου.Που ξαφνικά αγαπάς τόσο ίδια πολύ.Γιατι η αγκαλιά μιας μανούλας χωράει αμέτρητα παιδικά χεράκια!Όσα και να σου στείλει ο Θεός,η καρδιά σου έχει μια ξεχωριστή αλλα ισάξια θέση για το καθένα.
Και όχι μην νομίζεις οτι αυτό εννοείται.Όταν έμεινα έγκυος στον δεύτερο μου γιο ο μεγάλος μου ήταν μόλις 9 μηνών,οι μήνες περνούσαν έχοντας στην αγκαλιά μου ενα μωρό ακόμη,φυσικά και πέρασε απο το μυαλό μου αν θα έχω τα ίδια συναισθήματα για το δεύτερο παιδάκι μου όπως με το πρώτο,άθελα μου αλλα το σκέφτηκα απο την αγωνία μου.Τελικά ξέρεις τι κατάλαβα;Είναι ακριβώς το ίδιο σαν την πρώτη φορά,όσες φορές και να το ζήσεις.Η ίδια όμορφη αγωνία,το ίδιο άγχος,οι ίδιες επιθυμίες,τα ίδια χαζο-χαμόγελα όταν αντικρίζεις το παιδί σου η όταν το ακούς,ο ίδιος ενθουσιασμός,η ίδια τεράστια ΑΓΑΠΗ!Τα αγαπάς ακριβώς το ίδιο.Το ίδιο πολύ.Τόσο πολύ.
-ξενύχτι.πολύ ξενύχτι.
αυτή η αγάπη μεταξύ μάνας-παιδιού όμως κρύβει σίγουρα και τις δυσκολίες της.Αυτή είναι η πραγματικότητα.Το να γίνεσαι γονιός δεν είναι εύκολη υπόθεση.Απο τα πιο δύσκολα που θα έχεις να αντιμετωπίσεις είναι και το κομμάτι του ύπνου.Η αϋπνία,τα ξενύχτια που αργά η γρήγορα,για πολύ η λίγο θα αντιμετωπίσεις.Όπως εγώ.Στον πρώτο μου γιο όσο ήταν μωρό δεν έζησα ξενύχτι.Αφού και η ίδια απορούσα.Το μωρό κοιμόταν μια χαρά το βραδάκι.Ευκολάκι σκέφτηκες και εσύ ε;Για ρώτα με τώρα που μεγάλωσε όμως,γιατι όσο ύπνο έριξε μωρό,τόσο ξενύχτι μας μοιράζει τώρα σαν δίχρονο παιδάκι και συγκεκριμένα τους τελευταίους μήνες.Δεν κοιμάται που δεν κοιμάται που λες ο μεγάλος,δεν κοιμάται και ο μικρός για στήριξη στον αγώνα,στην προσπάθεια εξόντωσης της μανούλας(το έχουν κανονίσει σου λέω,στην δική τους γλώσσα)Δεν κοιμάται λοιπόν ο ένας ξυπνάει και ο άλλος.Τώρα λοιπόν μαζεμένα τα ξενύχτια,μαζεμένες οι ελλειπτικές ώρες ύπνου.Και όχι τίποτα άλλο,δεν είμαι και φαν του καφέ!
-η εκμάθηση συνεχώς νέων πραγμάτων.
Πραγματικά απο την ώρα που έγινα μαμά,πόσα νέα πράγματα έχω μάθει και μαθαίνω συνεχώς;Πόσες καινούργιες πληροφορίες και γνώσεις;Αυτό που λένε όσο ζεις μαθαίνεις,ε αυτό.Γιατι το να είσαι μαμά και το να θέλεις να είσαι όσο πιο σωστή μαμά γίνεται,αυτό σημαίνει συνεχώς προσπάθεια,συνεχώς δουλειά.Με τον εαυτό σου,και με τους γύρω σου.Με την σχέση σου με τα παιδιά σου.Είναι σημαντικό να ενημερώνεσαι συνεχώς για οτι αφορά το καλό των παιδιών σου.Η εξέλιξη είναι κάτι που σε κάνει λίγο καλύτερο άνθρωπο.Για αυτό να διαβάζεις όσα περισσότερα μπορείς,να ρωτάς,να συζητάς,να έχεις μάτια και αυτιά ανοικτά.
-ελαφρύς ύπνος.
Ναι αυτός που κοιμάσαι με τα μάτια ανοιχτά.Κάποτε μπορεί να κοιμόμουν και αν έπεφτε βόμβα δίπλα μου να μην ξύπναγα.Τώρα με ενα βηχαλάκι των παιδιών και πετάγομαι πάνω.Απο το πρώτο βράδυ με τον μεγάλο μου γιο στο σπίτι.Το θυμάμαι.Το άγχος μου.Το κρεβάτι δίπλα απο την κούνια και εγώ ξαπλωμένη στο πλάι να τον κοιτάω και με ενα άπλωμα του χεριού μου να τον αγγίζω.Δεν σου κρύβω εκείνο το πρώτο βράδυ πριν 2 χρόνια δεν καλο-κοιμήθηκα.Ξέρεις γιατι;Απο την χαρά και τον ενθουσιασμό που είχα στο σπίτι,δίπλα μου αυτόν τον άγγελο,που μου φαινόταν σαν ψέμα.Έπαιξε και η αγωνία βέβαια τον ρόλο της.Πως εγώ ενας άνθρωπος που όσο δύσκολα και αν κοιμόμουν,όταν κοιμόμουν αυτό θα ήταν βαθιά,πως θα ξύπναγα αν χρειαζόταν,αν το μωρό με ζητούσε;Αχ,αυτά τα πρώτα άγχη.Φυσικά και ξύπνησα,με το πρώτο κλάμα του ήμουν όρθια δίπλα του.Πως;Κάπως μαγικά.Έτσι γίνεται.Μαγικά.Όπως και τόσα άλλα στο ταξίδι της μητρότητας.
-για λίγο και πάλι παιδί.
Ναι όλοι δίπλα στα παιδιά,έστω και για λίγο ξανά και εμείς οι μεγάλοι γινόμαστε παιδιά.Και αυτό το συναίσθημα είναι τόσο όμορφο.Η επιστροφή σου για λίγο στα παιδικά σου χρόνια,μέσα απο τα μάτια του παιδιού σου.Τώρα στην θέση εκείνου του παιδιού που κάθεται εκεί στη γωνίτσα και παίζει με τα παιχνίδια του,είναι το παιδί σου.Για μένα,ο γιος μου.Μα σαν χθες μου φαίνονται εκείνες οι μέρες που χανόμουν ώρες ατέλειωτες μέσα στα παιχνίδια μου.Και τώρα βλέπω αυτό να το κάνει δίπλα μου ενα(σύντομα και ο δεύτερος)άλλο παιδάκι.Όχι οποιαδήποτε άλλο παιδάκι.Αλλα αυτο το παιδάκι που κοιτώντας το,μου θυμίζει και εμφανισιακά τον εαυτό μου,πριν κάποια χρόνια,αφού είναι το παιδί μου!Και πόσο ατέλειωτο παιχνίδι μαζί με τα παιδιά σου,με τα παιχνίδια τους,με κοινές δραστηριότητες,με τις βόλτες σας,πόσος χορός με τις μουσικές του επιλογές,πόσο θέατρο με τα θεατριλίκια σου για να τον κάνεις να γελάσει.Στιγμές χαραγμένες και αποτυπωμένες στο κουτί των αναμνήσεων.
-συνεχώς εγρήγορση.
Η αλλιώς μαμά στην τσίτα,μαμά εν δράση.Αν έχεις ενα δίχρονο παιδί,σίγουρα καταλαβαίνεις τώρα τι εννοώ.Αυτό που κάθεσαι για λίγο στον καναπέ να ξεκουράσεις τα πόδια σου και νιώθεις σαν να κάθεσαι σε αναμμένα κάρβουνα,αφού ανα πάσα στιγμή μπορεί να χρειαστεί να πεταχτείς,να τρέξεις να προλάβεις το μικρό σου θηριάκι που έχει βάλει στόχο ζωής το γκρέμισμα του σπιτιού!
-είσοδος στην κουζίνα.
Στο έχω ξανά πει.Ο λόγος που μπήκα στην κουζίνα(πέρα απο ελάχιστες φορές στο παρελθόν)για να μαγειρέψω η καλύτερα να πειραματιστώ και να δημιουργήσω είναι τα παιδιά μου και η προσπάθεια για την σωστή υγιεινή διατροφή τους.Τι γλυκά έχω φτιάξει αντικαθιστώντας την βλαβερή ζάχαρη με το μελάκι,πόσα νέα προϊόντα γνώρισα με το ψάξιμο μου διατροφικά,πόσα νέα πράγματα έμαθα γύρω απο την διατροφή και τα προϊόντα που καταναλώνουμε.Με πόση όρεξη όμως μπήκα στην κουζίνα για να φτιάξω κάτι για το παιδί μου.Ποιος εγώ.Που ούτε αυγό δεν είχα τηγανίσει πριν.
-υπευθυνότητα και αυτό το αίσθημα φροντίδας για κάποιον άλλον.
Και τον εαυτό μου φροντίζω,και τον άνθρωπο μου φροντίζω,όμως αυτό το αίσθημα της υπευθυνότητας και της μεγάλης φροντίδας που έχεις για αυτά τα μικρά ανθρωπάκια που σε έχουν απόλυτη ανάγκη και σε χρειάζονται δίπλα τους,είναι απίστευτο!Όπου και να πας και μια ώρα να χρειαστεί να λείψεις απο κοντά τους,το μυαλό σου είναι εκεί,το άγχος σου είναι εκεί,ενώ ακούς τον εαυτό σου να μιλά μόνο για αυτά!Όταν γίνεσαι γονιός φυσικά και είναι επιλογή σου,φυσικά και δεν σταματάνε πολλές δικές σου ανάγκες και δικαιώματα,όμως πλέον προστίθενται πολλές υποχρεώσεις.Και εγώ αυτό το κατάλαβα απο την πρώτη μέρα που είχα στο σπίτι τον πρώτο μου γιο,ότι πλέον ζω και ανασαίνω και για αυτά τα ανθρωπάκια μου!
-καλύτερος άνθρωπος.
Σίγουρα όταν γίνεσαι γονιός γνωρίζεις πολλές νέες πτυχές του εαυτού σου.Γνωρίζεις κρυμμένες δυνάμεις σου αλλα χτίζεις και νεες σου αδυναμίες.Γνωρίζεις καλύτερα τον κόσμο γύρω σου.Αρχίζεις να βλέπεις με άλλη ματιά πολλά που ζεις και βλέπεις να συμβαίνουν γύρω σου.Ένα κομμάτι του εαυτού σου όσο νέος και αν είσαι ηλικιακά η όπως και αν είναι ο χαρακτήρας σου,νιώθεις να ωριμάζει!Και αυτό δεν είναι κακό.Γιατι θα σε βοηθήσει σε πολλά πράγματα!Πάνω απο όλα όμως,αρχίζεις να βλέπεις την ζωή με άλλο μάτι.Μέσα απο τα μάτια των παιδιών.Καταλαβαίνεις λοιπόν τι σημαίνει αυτό;Πως βλέπουν τα παιδικά ματάκια;Τα βλέπουν όλα με μια ιδιαίτερη ομορφιά,με μια αθωότητα,με μια καλοσύνη,με μια ανθρωπιά,βάζοντας πρώτα την ψυχή και την καρδιά και έτσι προχωράς.
-ζωή ξανά.
Όταν ζεις δίπλα σε παιδιά πόσο μάλλον μεγαλώνοντας τα δικά σου παιδιά,ρουφάς λίγη απο την ενέργεια τους,λίγο απο την διάθεση τους που κάθε μέρα είναι τόσο ανεβασμένη,κλέβεις λίγο απο την ευτυχία τους όσο σου επιτρέπεται,απο την χαρά τους όταν παίζουν,απο αυτή την ξεγνοιασιά τους.Και αυτή η ξεγνοιασιά τους είναι που σε ταξιδεύει και σένα και νιώθεις πιο ζωντανός απο ποτέ!Μέσα στη ζωή!
Μπορώ να πω κι άλλα πολλά.Και να μην τελειώσει ποτέ αυτό το άρθρο.Είναι τόσα πολλά στο μυαλό μου τι να πρωτο-γράψω!Το κυριότερο που αισθάνομαι απο την στιγμή που έγινα μητέρα είναι ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ!Ευγνωμοσύνη που αξιώθηκα να γίνω μανούλα,να φέρω στον κόσμο δυο υγιείς παιδιά που δώσανε άλλο νόημα και άλλη δυναμική στην δική μου ζωή και καθημερινότητα!Αυτά τα παιδιά,με έχουν γεμίσει τόσα συναισθήματα,μου έχουν χαρίσει τόσο όμορφες γεμάτες στιγμές,μα κυρίως μου έχουν χαρίσει ΤΟΣΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ!Είναι ο λόγος για να χαμογελώ!Αυτές οι δυο υπάρξεις!Αυτά τα δυο αγόρια μου!Ο Έρως και ο Βαλεντίνος μου,που μεγαλώνουμε παρέα.Θα είμαι πάντα δίπλα τους όσο πιο σωστή μανούλα μπορώ για εκείνους,όμως ποτέ δεν θα ζητήσω να ακούσω κάποιο ευχαριστώ απο το στόμα τους.Δεν έχουν λόγο να με ευχαριστήσουν.Ελπίζω όμως να έχουν πολλούς λόγους να με αγαπήσουν.Βαθιά.Να με αγαπούν.Αυτό θα ήθελα να το πετύχω.Να νιώσουν εκείνα λίγο απο την δική μου αγάπη.Εγώ και τα αγαπάω και τα ευχαριστώ όμως.Τα ευχαριστώ για όλα όσα μου χαρίζουν,για αυτά τους τα χαμόγελα που με γεμίζουν ζωή!Δεν θα κρύψω ποτέ την αδυναμία που τους έχω,γιατι η αλήθεια δεν είναι για να κρύβεται.Όσα περισσότερα μπορώ,θα τους τα δώσω.Όση περισσότερη αγάπη μπορώ να τους γεμίσω,θα τους γεμίσω.Και έτσι θα ξέρω ότι κάτι έχω κάνει καλά.
Όπως αγάπησα εγώ σαν παιδί τους γονείς μου.Όπως αγαπάω τους γονείς μου ακόμα και τώρα που είμαι και η ίδια γονιός.Ποτέ μου δεν σταμάτησε μέσα μου αυτή η ανησυχία,αυτο το ενδιαφέρον για τους γονείς μου,για το άκουσμα της φωνής τους στο τηλέφωνο η δική μου επιβεβαίωση ότι είναι καλά.Να,σαν αυτή την αδυναμία εννοούσα όταν έγραφα πιο πάνω.Σαν αυτή την μεγάλη μου αδυναμία που είναι οι γονείς μου.Ο μπαμπάς και η μαμά μου.Ο λόγος της ύπαρξης μου.Αυτοί οι δυο άνθρωποι που στέκονται δίπλα σου σαν βράχοι απο όταν θυμάμαι τον εαυτό μου μέχρι και τώρα που είμαι μαμά δυο παιδιών!Εγώ σαν παιδί νιώθω πως θέλω να τους ευχαριστήσω για όσα μου έχουν προσφέρει και για τον τρόπο που με μεγάλωσαν.Για αυτά που με δίδαξαν.Για την αγάπη που μου χάρισαν.
Μάλλον για αυτό έχω και εγώ τόση αγάπη να δώσω στα δικά μου παιδιά.
Οι γονείς μου όμως δεν είναι μόνο γονείς μου.Είναι και παππούς και γιαγιά αντίστοιχα για τα δικά μου παιδιά.Αν σαν γονείς μου τους θαύμασα,τους αγάπησα και τους ευχαριστώ τόσο,κοιτώντας τον πατέρα μου σαν παππού των παιδιών μου και την μητέρα μου σαν γιαγιά τους,τους έχω αγαπήσει και τους έχω θαυμάσει διπλά.Η παροιμία που λέει''του παιδιού μου το παιδί,δυο φορές παιδί μου''τους χαρακτηρίζει πλήρως.Θαυμάζω και χάνομαι όταν τους κοιτάω να περνάνε χρόνο μαζί τους.Για αυτό άλλωστε και τα παιδιά μου,τα εγγόνια τους απο τώρα έχουν δείξει το πόσο τους αγαπάνε!Κάτι ξέρουν,κάτι νιώθουν.Και τα παιδιά δεν κάνουν λάθος.
''Κλέινοντας αυτό το άρθρο,θέλω να πω ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλες τις μανούλες που παλεύουν καθημερινά για τα παιδιά τους.Ένα ξεχωριστό ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στη δική μου ΑΞΙΑ μαμά,που είναι πάντα στο πλευρό μου όσες φορές κι αν διαφωνούμε,όσες φορές και αν τσακωνόμαστε,όσες φορές και αν την στεναχωρώ.Ξέρει ότι για μένα δεν είναι μόνο μαμά,αλλα πολλά περισσότερα όπως η κολλητή μου ας πούμε,που στα δύσκολα είναι πάντα εκεί.Την ευχαριστώ για όλα.Κυρίως για την αφοσίωση της όμως στην μητρότητα.
Μαμά,είσαι ο άγγελος μου.Σε ευχαριστώ για όλα.Σου ζητάω συγνώμη για τις φορές που σε στεναχωρώ,να θυμάσαι ΣΕ ΑΓΑΠΩ!ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!''
